maandag 22 juni 2015

De hangkorf

Hij staat, de nieuwe hangkorf! Mede mogelijk gemaakt door jullie!
Vorig jaar augustus heb ik in de brandende zon en met veel plezier het rogge geoogst. Niet wetende dat ik die winter op bed kwam te liggen. Het geoogste rogge heeft daardoor ook lang liggen wachten.

Toen ik in februari eindelijk in staat was op te staan, ben ik onder leiding van Alberthe begonnen met vlechten. Langzaamaan voelde ik me weer wat beter. Na een winter kwakkelen, was de korf voor mij een bevrijding. Een weg naar de zomer, naar een lijf zonder pijn.

Elke week ging ik naar Alberthe en vlocht een stukje verder tot ik moe was en weer naar huis ging om te rusten.
In maart was ik klaar. Een zelf gevlochten hangkorf besmeerd met koeienpoep, leem en kalk, om hem en de bijen te beschermen tegen weer en wind.

Omdat een hangkorf moet hangen heb ik de mannen van Stadsboom gevraagd een stellage te maken. Stadsboom is opgericht door Jarno en Lonneke Wilbers met als doel een nieuwe kans voor mensen die een eerste (hernieuwde) stap zetten op weg naar de arbeidsmarkt èn een tweede leven voor een boom. Een passend bedrijf voor ons bijenparadijs. 

Bij het wieden van de bijentuin stuitte ik vervolgens afgelopen week op een volkje wat op de grond lag, gewikkeld in het anti worteldoek. Rustig leek het daar te wachtten op een nieuwe woning. Om het volk te kunnen vangen heb ik het worteldoek los geknipt en het volk in de schepkorf gegoten met een hoop rotzooi die in het worteldoek zat. Maar daar houdt een bijenvolk niet van. In de schepkorf gingen ze niet op de rotzooi zitten, waardoor ik het makkelijk kon weghalen.


De dag erna heb ik dit nieuwe volk in de hangkorf geschud. Schijnbaar zat er nog altijd rommel in de korf, want na een tijdje zag ik zowaar een grashalm uit de korf wandelen. Nog even later kwam er een stukje karton en een stukje leem naar buiten. En pas nadat alle rotzooi uit de hangkorf was verwijderd trokken de bijen naar binnen. Bijen hebben duidelijk behoefte aan een schone woning.

Wil je nu al komen kijken naar deze bijzondere bijenwoning? Kom gerust een keertje langs op Kiemkracht 64




zaterdag 6 juni 2015

The neverending story

Onze pinksterzwerm is weg. Toen ik voor inspectie vorige week vrijdag de kast opende, vond ik 5 dode bijen en een klein stukje nieuw raat.
Ik weet niet exact wat de oorzaak was maar vermoedelijk is bij het voeren van de zwerm de koningin weggevlogen en niet meer terug gekeerd.

Toch behoorlijk aangedaan ging ik de dag erna, met mijn broer, bij de oude kast kijken. Hoor ik misschien tuters en kwakers? Mag ik misschien rekenen op een nazwerm? Misschien dan toch nog?

We blijven even om te kijken of er nog wat gaat gebeuren. Johannes haalt brood voor onze lunch, ik hou de wacht. En jawel hoor, wederom vult de lucht zich met bijen en wederom is het indrukwekkend en prachtig! "Een nazwerm!' dacht ik. Maar na een tijdje verzamelen de bijen zich weer bij het vlieggat van hun kast. Dat is vreemd.

We wachten af.
Inmiddels zitten er een tiental bijen op de grond voor de bijenstal. Ik zak op mijn knieën en wat schetst mijn verbazing? De koningin land voor mijn neus op een paardenbloemblad. Direct wordt ze omringt door een aantal werksters. Het blad waait vervaarlijk in de wind en in een onoplettend moment ben ik haar weer kwijt.

Zou ze terug zijn naar de kast? Was ze een oriëntatievlucht aan het maken, heeft ze gepaard? Was het toch een zwerm die zich bedacht heeft?
Ik weet het niet maar als we even later nogmaals gaan kijken, zijn vrijwel alle bijen de kast weer ingetrokken en als we ons oor tegen de kast leggen horen we toch duidelijk het tuten van de koningin. Zou het dan toch nog goed komen?
Wordt vervolgd........